akla geldiğinde üzen anlar

bundan 7 yıl önce teyzemi evlendirmiştik, eniştem daha küçük yaştayken babasını kaybetmişti dedemden teyzemi isterken baba diyememişti lafı ağzında gevelemişti, aklıma geldikçe hüzünlenirim nedensizce.

gitmesinden önceki kısa bir zaman diliminde bana çektirdiği acıları hatırlayınca kötü oluyorum. o geceleri hatırlıyorum, uyuyamadığım, ağlamaktan gözlerimin şiştiği. geçti bitti tabii ama aklıma geldikçe içim bir garip olur, öyle yani.

banada ablam evden gitmeden önce sen hiçbir şeyi haketmiyosun, nankörün tekisin demişti. aklıma geldikçe üzülür ağlarım.

babaannemin yanımda vefat ettiği gece

lise boyunca maddi imkansızlıklardan dolayı beş parasız her gün okula gittim hoca birgün 1 liran varmı çember çizeceğim dedi bende yok hocam dedim hocanın bana cevabı"ulan bu da fakirmis "oldu

yakın bir arkadaşımın bir erkek yüzünden bana surat yapması ve artık arkadaş olmayışımız

bir kızla tanışmıştım çok güzeldi,çok sempatikti.. samimiydik ama kimse adım atamadan birbirimizden uzaklaştık. engellerde vardı tabi.. aklıma geldikçe yakarım bir tane

kuzenimle tartıştıktan sonra defol git geber demiştim. 6 ay sonra kanserden vefat etti. aradan 2 yil geçti hala olayın şokundayım

manevi değeri olan kitabı ödünç verdiğim kişinin kitabı kaybetmesi..

6 yaşındayken mahalledeki arkadaşalar bi arkadaşımızın bahçesinde toplanıp eğlencez demiştiler.toplanacağımız arkadaşın evleri havuzlu bahçeli bi ev.herneyse gelen kişiler ya anneleri pasta yapacak yada 250 bin (şimdiki 25 kuruş) para getirecek demiştiler.annem ne pasta yapmıştı ne de para vermişti.ben hariç herkes gitmişti.arkadaşın evi de hemen apartmanımızın yanındaydı o gün gün boyu onları balkondan izlemiştim sonra içeri girip ağlamaya başladığımda annem para vermişti.hemen koşarak arkadaşın evine gittim kapıyı çaldım duymadılar bende duvara çıktım para getirip geldim diye onlarda partimiz bitti gelme dediler duvarın üstünde ağlamaya başladım.en son ağlamaktan duvardan düşmüştüm alnıma üç dikiş atılmıştı.hâlâ aklıma geldikçe hüzünlenirim

benfica-fenerbahçe maçında gökhanın sakatlanması ve volkanın anlayışı...

5 yaşındayken kaybettiğim abimin tabutuna sarılıp "son bir kez daha göreyim" demiştim de izin vermemişlerdi. ne zaman aklıma gelse gözlerim doluyor, şimdi olduğu gibi...

bir keresinde kahve içerken öksürdüm ateş gibi kahve boğazıma kaçtı yemek yiyemedim 2 gün

birini bir daha hiç göremeyeceğini anladığın zamanlar

annemin annesini kaybettiği zaman. annesinin evine gidip annem nerde diyip koridora yığılıp hıçkıra hıçkıra ağlamıştı. cenazesinde yanıma gelip ' o eve sığamazdı benim annem şimdi o mezara nasıl sığacak' demişti. her hatırladığım da boğazım düğüm düğüm olur. allah annelerimizi başımızdan eksik etmesin.

kime gitmek istediğimi söylediysem gittiler sözlük. erkek arkadaşım şehir dışına gitti okumaya, en yakın kız arkadaşım kıbrısa yerleşti, en yakın erkek arkadaşım rusyada kendine bambaşka bir hayat kurmaya gitti sözlük. kimsem kalmadı sözlük.

birgün düğündeyiz. ciktik disari yemek yicez. kuzenler felan var bendede 2 lira var döner soyledi hepsi ben dedim yok abi yemicem.niye felan dedi dönerci abi param yok abi dedim oda arkadaşlarin ismarlasin dedi. kuzenlerde atladi hemen paran yoksa yeme saydilarda saydilar.benim boğazım yumruk gibi oldu. şimdi ise allaha şükür iyiyiz. durumum iyi. arayip sorarlar arada açmam yada bahane uydururum. 3 kurusun lafini eden kahpeler. devran döner elbet. hadi vesselam..

musalla taşında o tabutun içinde sonsuz uykuda uyumuş olması. (06.03.15 seni seviyorum baba)

bizim caminin imamının kızıyla şeytana uyup bişeyler yapmıştık allah affetsin. ne zaman cumada adamın arkasında dursam üzülürüm

lisede arama yapıldığı zamanlardan birinde bölüm şefinin çantamda bulduğu babamın aldığı kolyeyi alıp çöpe attığı an...

8. sınıftayken 23 nisan gösterimiz vardı oynadık bitti işte. sonra spor salonunda toplandık sınıf arkadaşlarım ve aileler de var. öğretmen öncesinde ailenize söyleyin o gün gelirken size hediye alsın orda vericek demişti. tabi o zaman ekmek parasını zor buluyoruz elde yok avuçta yok. neyse arkadaşlarımın aileleri bebekler arabalar güzel güzel oyuncaklar almışlar veriyolar. anneme baktım elinde bi ayıcık var çok büyük bisey degil ama çok güzel bi ayıcık. ben onu görünce çok sevinmiştim hemen gittim anneme sarıldım falan annem oyuncağı verdi sarılırken kulağıma egilip 'kızım üst komşudan aldım oyuncağı dikkat et de geri vericez' dedi. ordaki hayal kırıklığını baska hicbir yerde yaşamadım ben. sonra başkasının ayıcıgıyla baskasının fotograf makinesiyle fotograf cekindim. eve gidince geri verdik ayıcıgı.

trabzon maçı elbette nasıl gitti 3 puan hala şok

ulan ya insanlar neler yaşamış dedirten bir başlık zamanınız varsa bütün entryleri okumanizi tavsiye ederim. (#1300634)

Babamın bi gitsen de kurtulsak dediği an. Ara ara hatırlayıp üzülüyorum:(

annemin refakat icin evden gittigi zamanlar...hatirlar üzülür ya anneme bir şey olursa senaryolari kurar üstüne bir de korka korka aglarim... şermin yaşarın da kitabının bir bölümünde bahsettiği gibi 'istedim ki annem beni, kaybolan yüzüğünü evde arayıp bulduğu gibi bulsun, beni parmağına taksın, elini hiiç bırakmayayım..'